Van de jungle naar de middle of nowhere

Mats was vandaag Jingle bells aan het zingen met 2 Argentijnse meisjes op het strand... dat herinnerde me eraan om jullie allemaal allereerst een hele fijne kerst en veel geluk in het nieuwe jaar te wensen!

We zijn inmiddels weer een paar duizend kilometer verder en zitten in Puerto Piramides op Peninsula Valdes. Dit is een schiereiland waar we de komende dagen veel dieren hopen te zien.

Eerst nog even terug naar wat we de afgelopen dagen beleefd hebben... Donderdag hebben we een uitstapje gemaakt naar Brazilie om daar de Iguazu watervallen te bekijken. Niet te vergelijken met de Argentijnse kant, maar ook hier hadden we een topdag! Aan de Braziliaanse kant heb je van wat verderaf uitzicht op de watervallen en het was echt magnifiek! Ook hier hebben we een trail gelopen (Mats loopt alles zelf!) en ook kon je met een lift omhoog naar een platform van waaraf je goed overzicht had en ook de zon in de nevel een regenboog (of waterboog volgens Mats want het regende immers niet...) kon zien vormen. Na deze topervaring hebben we de rest van de dag siësta gehouden en lekker aan het zwembad gelegen.

Vrijdag zijn we naar een opvangreservaat geweest voor zwakke, gewonde of zieke dieren die in de jungle bij de watervallen leven. Ze worden in hun natuurlijke omgeving opgevangen om zo makkelijk weer te kunnen worden uitgezet. Tot groot plezier van de jongens reed er een enorme tractor voor om ons de jungle in te brengen. Met een gids zijn we daarna door het reservaat gelopen. We hebben veel dieren gezien oa toekans, papegaaien, apen, coati's en een krokodil. Wat heel grappig was... bij het apenverblijf zat een aapje uit de jungle bovenop de 'kooi'. Ze doen dus knap werk als je de dieren zo op kunt laten gaan in hun natuurlijke omgeving. Vooral Mats was onder de indruk van de jungle. Alleen de tropische stortbui vond hij niet zo leuk ;-)
's- Middags zijn we nog even naar het drielandenpunt (grens van Argentinie, Brazilie en Paraguay) geweest. Verder hebben we weer lekker gezwommen en de spullen gepakt.

Gisteren was een reisdag. Van Iguazu zouden we via Buenos Aires naar Peninsula Valdes vliegen... zouden... inderdaad!...
We zijn rond negen uur vertrokken uit Iguazu na nog een laatste blik op de watervallen vanuit het vliegtuig. Even na 11 uur landden we in Buenos Aires. Dat was bijna een half uur te laat. Onze aansluiting was heel strak gepland. Op het moment dat we uit de bus op het vliegveld waren en op de monitoren ons gate nummer zochten zagen we tot onze schrik al 'last call' erachter staan. Een sprintje mocht niet meer baten. Ach ja, alles moet je een keer meegemaakt hebben, dus dit was de eerste vlucht die we gemist hebben. Op het kantoor van de luchtvaartmaatschappij hebben ze ons direct omgeboekt en tegoedbonnen gegeven voor een hapje en een drankje... helaas ging de volgende vlucht wel om 19.30 uur pas. Dat was lang wachten... en zie Jelte zonder buggy maar eens in slaap te krijgen (uiteindelijk gelukt!). 
Een half uurtje later dan gepland konden we uiteindelijk boarden... we zaten al in de bus naar het vliegtuig... en toen konden we toch weer terug...;-) na nog een uurtje wachten is de vlucht uiteindelijk helemaal gecancelled. Er is een vulkaan op de grens met Chili uitgebarsten en de as kwam onze kant op....
Dus... weer in mijn beste Spaans heel zielig met 'baby' (de rij was heeeel lang!) voor de deur gaan staan en daar zijn ze best gevoelig voor. Eten, hotel en nieuwe vlucht geregeld! Mats stond op dat moment wel op instorten, maar we hebben echt topkids, want ze hebben echt lief gespeeld en geduldig gewacht.
Ook kregen we aan het einde van de dag ineens de ingeving dat onze bagage best nog weleens in Buenos Aires kon zijn, omdat ze die anders die ochtend ook wel heel snel over hadden moeten laden... weer navragen en ja hoor... tassen en buggy weer terug!!
Vanmorgen moesten we er om 5.15 uur uit, hebben we ons weer langs de lange, lange rijen op de luchthaven gepraat en zijn uiteindelijk naar Peninsula Valdes gevlogen.

Hier aangekomen bleek het fantastisch weer en de stranden zijn hier top, dus we hebben eerst heel uitgebreid aan het strand geluncht. Jelte is druk aan het scheppen geweest en Mats heeft zich uitgeleefd in een speeltoestel en de schommelstoel. Daarna zijn we naar het schiereiland gereden. We zitten echt in de middle of nowhere nu... behalve wat lage bosjes en een mooie kustlijn is er niets... in de zee daarentegen schijnt des te meer te zien te zijn. We gaan morgen lekker rondrijden over het eiland en hopelijk veel dieren spotten!

O ja... lieve Kevers, als jullie meelezen... Jelte praat inmiddels een mengelmoes van Nederlands, Spaans, Engels en Italiaans dus ik hoop dat jullie hen straks nog kunnen verstaan! De Argentijnen zijn trouwens dol op onze mannen met staalblauwe ogen! Jelte speelt er leuk op in door met zijn schattigste gezicht ze met een onvervalst 'hola' te begroeten!

Fijne feestdagen!

Hilde, Jeroen, Mats en Jelte